من.

هر چند وقت یک بار اتفاق‌هایی می‌افتند و دوباره چیزهایی را برایم مرور می‌کنند. اینکه من داشته‌هایی دارم که خیلی از آدم‌های اطرافم ندارند و از آن مهم‌تر اینکه، من لزوما تخم دو زرده خاصی نیستم و لیاقت خاصی برای داشتن این داشته‌ها نداشته‌ام و ندارم که این‌ها را دارم. بیشتر انگار داشتن‌شان یک‌جور اتفاق و تصادف بوده است، یا یک‌جور نیکی و محبت از طرف آدم‌های اطرافم. همین می‌شود که هرچند وقت یک بار برایم مرور می‌شود که داشته‌هایت را نچسب! حواست باشد مثل همان آدم‌هایی که داشته‌هایشان را با تو شریک شدند تا این‌قدر خوشی تجربه کنی، تو هم دست‌هایت را باز کن و بگذار خوشی‌ها بین اطرافیانت پخش شوند.